Jar Powiedz Słońce

Текст песни "Jar — Powiedz Słońce"

Tam sta mężów setne głosy

Grzmią po górach, grzmią po lesie,

Z wyżyn słuchają niebiosy,

Co tak huczy, co tak grzmi?

Wicher wyje – jeźdźców płacze,

Pędzą bez jeźdźców rumaki,

W skrzepłej broczą krwi kulbaki,

Jako dęby mężów młodych.



- Z nieba szczytu powiedz Słońce!

Stamtąd widzisz świata krańce,

Czy mój gromi mąż pohańce,

Jego rozkazy słyszysz tam grzmiące?

Z nieba szczytu powiedz Słońce,

Czy mego syna śmierć nie skosiła,

Czy brodzi mieczem we krwi pohańców,

I zdziera łupy i pędzi brańców?



- Powróć dziedziczko Litwy,

Mdłości łzami płakać ci!

Wdowąś księżno ty!

Zwyciężca rąbiąc orężem,

Nie miał litości nad twoim mężem;

Wydarł mu język, wyłupił oczy,

Niebo się mroczy,

Patrząc na mękę męża twojego.



Powróć dziedziczko Litwy,

Mdłości łzami płakać ci!

Syna twego tracisz ty!

W zażartej polu bitwy

Zwyciężca pojmał syna twojego;

Stawia mu szubienicę i drwi i szydzi.

Pojrzał syn w koło: swoich nie widzi,

Wszyscy runęli trupami!

Oj ciężko wam, krwawo było z pohańcami.